บ้านพักของครอบครัวโมโรโตะ (โซ) บ้านหลัก ห้องสไตล์ตะวันตก พระราชวัง อาคารสไตล์ตะวันตก โถงทางเข้า โกดังอิฐ ประตูหน้า

Seiroku Moroto (1864-1906) ผู้สร้างรากฐานของตระกูล Moroto เป็นนักธุรกิจที่สร้างความมั่งคั่งในรุ่นเดียวผ่านการค้าขายข้าว นาข้าว และป่าไม้ และเป็นที่รู้จักในฐานะพ่อค้าผู้มั่งคั่งในราวปี 1884 เขาซื้อ ที่ดินของครอบครัวยามาดะในไทชิมารุ และใช้เป็นฐานธุรกิจและการดำรงชีวิต
บ้านพักโมโรโตะ (โซ) เป็นอาคารสำนักงานขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นตั้งแต่สมัยเอโดะถึงสมัยไทโช และเป็นที่ผสมผสานระหว่างสิ่งอำนวยความสะดวกในการพักอาศัยและสวน ในจำนวนนี้ อาคารหลัก 1 หลัง ห้องสไตล์ตะวันตก 1 ห้อง พระราชวัง 2 หลัง (ทางเข้าและห้องเสื่อทาทามิ) อาคารสไตล์ตะวันตก 1 ห้อง ห้องบอลรูม 1 ห้อง และอาคารประตูหน้า 1 หลัง ได้รับการกำหนดให้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญของชาติในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2545
โกดังอิฐหลังนี้สร้างขึ้นราวปี ค.ศ. 1880 และเดิมเป็นโกดังไม้ห้าหลัง
มันถูกทำลายโดยการลอบวางเพลิงในปี พ.ศ. 2442 แต่ได้รับการสร้างขึ้นใหม่โดยใช้อิฐก่อ อย่างไรก็ตาม อาคารสองหลังทางฝั่งตะวันตกได้สูญหายไปในสงครามในปี พ.ศ. 2488 และปัจจุบันมีเพียงอาคารสามหลังเท่านั้นที่ยังคงอยู่
อาคารทั้งสามหลังมีลักษณะภายนอกเหมือนกัน โดยมีหน้าต่างอยู่ด้านบนทั้งด้านทิศเหนือและทิศใต้ และมีประตูเหล็กคู่ตรงกลางด้านทิศใต้ อย่างไรก็ตาม ในขณะที่อาคารสองหลังทางฝั่งตะวันตกมีประตูด้านหลังทางด้านทิศเหนือ แต่อาคารที่อยู่ทางด้านตะวันออกก็มีทางเข้าประตูทางด้านเหนือของฝั่งตะวันออก ช่องเหล่านี้ทั้งหมดมีร่องรอยของชายคา แต่หายไปทางด้านทิศใต้ทั้งหมด
ประตูหลังเป็นประตูบานเลื่อนเดี่ยว และประตูด้านทิศตะวันออกหุ้มด้วยทองแดง ส่วนประตูอื่นๆ เป็นประตูบานเลื่อน ภายในมีพื้นไม้ ผนังก่ออิฐฉาบปูน และโครงหลังคาโครงหลังคาคิงโพสต์ทรัส กำแพงอิฐยังคงรูปลักษณ์ดั้งเดิมไว้ แม้ว่าส่วนหนึ่งของใบหน้าทิศเหนือจะหายไปก็ตาม
ที่ด้านบนของรั้วมีคอร์เบลสองชั้นซึ่งวางหลังคากระเบื้องไว้ ภายในมีการติดตั้งเสาอิฐเสริมเป็นระยะๆ และมีหลังคากระเบื้องหน้าจั่วติดอยู่ด้วย ขุดคูน้ำไว้ด้านในกำแพงอิฐ ฐานก่ออิฐ ส่วนบนด้านนอกเป็นกำแพงอิฐ
ทางใต้สุดเชื่อมต่อกับทางน้ำด้านนอกผ่านประตูน้ำโค้ง และมีร่องรอยการสื่อสารกับด้านนอกใกล้กับปลายด้านตะวันตกของทิศเหนือ

[ข้อมูลทรัพย์สินทางวัฒนธรรมของจังหวัดมิเอะ]
บ้านพักของครอบครัว Moroto (So) โกดังอิฐ 1 หลัง กำแพงอิฐ 3 หลัง คูหิน 1 แห่ง = อาคารประจำจังหวัด 8 แห่ง 2000/03/60 (H12) บุคคล (ลิงก์ภายนอก)